امیرخانی گفت: شاگردان برجسته‌‌‌ای از مکتب هنری استاد فرشچیان تربیت شدهاند که امروز از استادان تراز اول کشور هستند. دوام در موقعیتی که قلم در اوج هنر باشد، یک امتیاز بزرگ است که نصیب هر کسی نخواهد شد و استاد فرشچیان در دهه نهم عمر خود هنوز آفریننده آثار فاخر هستند و مردم ایران و جهان از این آثار بهره‌مند می‌‌‌شوند.
در بخش دیگری از این نشست حسن بلخاری قهی، رئیس انجمن مفاخر و آثار فرهنگی، با بیان اینکه بیش از ۱۵ سال در دهه ۸۰ از مصاحبت با استاد فرشچیان بهره برده است، توضیح داد: در اواسط دهه ۹۰ در مجلسی که در وزارت علوم برگزار شد مقرر شد که یکی از دانشگاه‌‌‌های تهران مجلس بزرگداشتی برای استاد فرشچیان برگزار کند و درجه دکترای افتخاری به استاد اعطا شود. برخی از افراد در آن مجلس از این مقام استقبال کرده و بنده با آن مخالفت کردم زیرا به نظر می‌‌‌رسید این مقام در حد و اندازه استاد نیست. نمی‌توان استاد فرشچیان را هم‌رتبه با افرادی دانست که مدرک دکترا گرفته و هیچ تجربه‌‌‌ای در حوزه فعالیت خود ندارند. فرشچیان در نگارگری به قله‌‌‌ای رسید که عنوان استاد برای ایشان کم است. در آن جلسه تصمیم گرفته شد لقبی در فرهنگ اسلامی به جای دکترای افتخاری به استاد فرشچیان اعطا شود. در نهایت لقب «حکیم نقش» برای استاد در نظر گرفته شد زیرا در خلق آثارشان، حکمت او بر نقش و نگارگری مقدم بوده است. کاربرد این لقب برای فرشچیان امری صوری و ظاهری برخاسته از اغراق و مدیحه گویی نبود و در تاریخ بلند فکر و فرهنگ و معنای ایرانیان ریشه دارد، کاربرد این لقب برای استاد فرشچیان مبتنی بر مستندات تاریخی است. محمدعلی رجبی، استاد دانشگاه تهران نیز به عنوان دیگر سخنران این نشست گفت: استاد فرشچیان و سایر هنرمندان ایرانی فقط تکنیک و قدرت‌‌‌نمایی در قلم و هنر را به نمایش نمی‌‌‌گذارند، قلم استاد فرشچیان نکته متمایزی داشته که با وجود همه تحولات، برای بشر امروز تازگی و جذابیت دارد و آن رنج مقدس در شناخت هنر (تکنیک‌‌‌ها و ابزار کار هنری) است که در خدمت تفکر ایمانی قرار دارد.